Krzywe Bezier’a
-	ważna kolejność punktów
-	krzywa przechodzi przez pierwszy i ostatni punkt
-	mieści się w otoczce wypukłej przechodzącej przez punkty kontrolne
-	przesuwając punkt zmieniamy kształt krzywej
-	aby zapamiętać krzywą należy pamiętać tylko punkty kontrolne
Reprezentacja wielokątowa (BREP)
-	zapamiętujemy w niej tylko punkty i krawędzie
Metoda Sweep
-	definiujemy przekrój i przesuwamy go wzdłuż prostej lub krzywej (można zmieniać kształt)
Metoda OCTREE
-	dzielimy sześcian na 8 mniejszych sześcianów... i jesteśmy w stanie zapisać bryłę z dokładnością wokselową (najmniejsza jednostka przestrzenna)
Rzutowanie (przejście z 3D na 2D)
-	równoległe (promienie || do siebie)
-	ortogonalne (promienie || do siebie i prostopadłe do rzutu)
-	ukośne (promienie || do siebie i ukośne do rzutu)
Eliminowanie rzeczy niewidocznych
Metoda wektora normalnego
-	gdy bryła wypukła, to dla każdej ściany wyznaczamy wektor normalny (jeśli jest on zwrócony do obserwatora, to ścianka widoczna)
Z-bufor
-	potrzebna jest druga pamięć o takiej samej wielkości jak pamięć obrazu
-	przeglądamy piksele i do z-bufora wpisujemy wartość „z”, a do pamięci obrazu minimum z wartości „z” w z-buforze i pamięci obrazu (czyli barwę piksela najbliższego obiektu).
-	duża złożoność obliczeniowa
-	nie zależy od złożoności sceny
Metoda malarska
-	porządkujemy wielokąty (sortujemy) kolejno wg wszystkich 3 współrzędnych (jeśli pokrywają się)
Cieniowanie powierzchni
-	najprościej wyznaczyć barwy przed zrzutowaniem
-	jeśli źródło światła jest daleko i promienie docierają ||, to wszystkie ścianki są pokryte jednolicie
-	jasność ścianki zależy od cos kąta między promieniem padającym a normalną ścianki
Światło otoczenia
-	stajemy w źródle światła, ustalamy widoczność
-	dla ścianek widocznych ustalamy barwę zgodnie z cos kąta
-	ściankom niewidocznym dajemy barwę światła otoczenia
Metoda Gouraud 
-	mamy informację o barwie każdego wierzchołka
-	wyliczamy barwy pośrednie dla krawędzi
-	wyliczamy barwy dla wnętrza figury
-	jeśli źródło światła jest bardzo blisko, to nie uzyskamy efektu rozświetlenia
Metoda Phonga
-	mamy informację o wartościach normalnych w wierzchołkach
-	(dalej podobnie jak w metodzie Gouraud)
-	przy dokładniejszych obliczeniach należy brać pod uwagę również światło odbite od innych obiektów
Metoda śledzenia promieni
-	analizujemy drogę promieni z oka i dla każdego z nich ustalamy barwę
-	wykorzystuje się dodatkowe (pomocnicze) promienie
-	gdy promień trafia na obiekt, to analizujemy odbicia (góra 1-2)
-	sprawdzenie, czy punkt leży w cieniu innego obiektu: wypuszczamy z takiego punktu promienie (pomocnicze) w kierunku źródeł światła – gdy trafiamy na obiekt, to punkt leży w jego cieniu.
-	tą metodą rozwiązujemy: eliminowanie obiektów niewidocznych, rzutowania oraz wyznaczania bryły widzenia