Jedną z podstawowych cech programowania strukturalnego jest zasada oddzielania struktury danych od algorytmu w niej działającego. Zasada ta pozwala na niezależne opracowywanie struktur danych i algorytmów, pozwala na wielokrotne użycie tej samej struktury w różnych programach i do różnych celów. Struktura danych jest tylko środowiskiem, w którym działa algorytm, ale od własności tej struktury i od właściwości i sposobu jej implementacji zależy działanie i koszt algorytmu. Obecnie coraz modniejsze jest programowanie komponentowe, którego zasadnicza idea polega na konstruowaniu programu z gotowych modułów dostarczonych przez bibliotekę. Program przypomina konstrukcję z klocków LEGO. Aby jednak taka konstrukcja mogła funkcjonować właściwie, musimy dobrze poznać specyfikację modułów składowych, narzędzia jakie dostarcza i sposób ich użycia. W tym wykładzie przedstawimy proste struktury danych typu listowego: stosy, kolejki, listy i drzewa. Omówimy ich specyfikację i różne implementacje. Zwrócimy uwagę na zależność kosztu operacji od przyjętej implementacji struktury. Na zakończenie przedstawimy zastosowania omawianych struktur w implementacji algorytmu Turniej i algorytmu obliczania wartości wyrażeń algebraicznych.