1. Wstęp
Z poprzedniego wykładu wynika, że układy sekwencyjne można budować z różnych przerzutników. Jest to jedna z przyczyn, dla której istnieje wiele różnych implementacji układowych realizujących ten sam układ sekwencyjny. Znalezienie najlepszego rozwiązania jest trudnym zadaniem. Trudność ta polega na tym, że aby wybrać najlepsze z rozwiązań, trzeba wybrać kryteria ich porównywania. Jednym z takich kryteriów może być minimalna liczba stanów układu. Innym kryterium może być minimalna liczba zastosowanych przerzutników, a jeszcze innym minimalna liczba bramek użytych dla realizacji funkcji wzbudzeń lub funkcji wyjść. Tutaj proces optymalizacji rozwiązania zostanie w dużym stopniu uproszczony czyli otrzymane rozwiązania nie będą optymalne.