« poprzedni punkt | następny punkt » |
Wygląd odcinka narysowanego na rastrze z pewnością nie jest najlepszy. Przy niezbyt dużej rozdzielczości rastra wyraźnie widać, że kształt odcinka odbiega od idealnego. Sytuacja staje się jeszcze mniej korzystna jeżeli odcinek będzie obracał się względem jakiegoś punktu. W trakcie zmieniania nachylenia odcinka zmienia się wzór ułożenia pikseli. Na rysunku VI.6 pokazano kilka przykładów odcinków o różnych nachyleniach.
![]() |
Rys. VI.6. Przykłady wyglądu odcinka przy różnych kątach nachylenia
Opisywany efekt określany jest mianem aliasingu . Jest on skutkiem skończonej rozdzielczości rastra z jakim mamy do czynienia. Efekt ten nie może być usunięty żadną metodą. Można jednak próbować go zmniejszać. Metody służące temu są określane jako metody antyaliasingowe.
Narzucającym się rozwiązaniem jest zwiększanie rozdzielczośći. Są jednak z tym związane ograniczenia zarówno technologiczne jak i ekonomiczne. Niemniej tendencja do zwiększania rozdzielczości utrzymuje się od lat i obecnie efekty aliasingu są coraz mniej zauważalne, zwłaszcza jeżeli dodatkowo są stosowane metody algorytmiczne. Jednak mimo, że często nie zauważamy efektu aliasingu to on istnieje i można się o tym przekonać powiększając obraz widziany na ekranie monitora, na przykład w czasie projekcji na dużym ekranie ściennym.
![]() |
Rys. VI.7. a) Odcinek i b) fragment odcinka w powiększeniu
Na rysunku VI.7 pokazano z lewej strony odcinek tak jak go widać na ekranie monitora a z prawej strony powiększony fragment odcinka, na którym widać strukturę pikselową odcinka. Przyglądając się powiększonej wersji odcinka można zauważyć, że poszczególne piksele maja różne odcienie szarości. Jest to skutek zastosowania metody antyaliasingowej. W tym przypadku zastosowana została metoda, w której w każdej kolumnie wybiera się dwa piksele. Są to dwa piksele leżące najbliżej punktu na idealnym odcinku. Zależnie od odległości pikseli od punktu na odcinku określa się odcienie szarości tych pikseli - im piksel jest bliżej punktu na odcinku tym jest ciemniejszy. Suma odcieni szarości obu pikseli jest stała. W szczególnym przypadku, gdy jeden piksel leży dostatecznie blisko punktu na odcinku w kolumnie jest wyświetlany jeden piksel. Omawiany sposób zilustrowano na rysunku VI.8.
![]() |
Rys. VI.8. Ilustracja metody zmniejszania efektu aliasingu, w której w każdej kolumnie są wyświetlane dwa piksele
« poprzedni punkt | następny punkt » |