Analiza układów są to metody obliczania prądów i napięć występujących w układzie oraz badanie jego właściwości. Metody analizy stosowane w teorii obwodów nie mają charakteru uniwersalnego, a ich dobór w sposób istotny zależy od klasy układów i typu występującego sygnału oraz rozważanego zagadnienia. Jeśli dotyczy ono badania pojedynczego prądu lub napięcia w wyróżnionym elemencie układu, to mówimy o ujęciu zaciskowym i metodach zaciskowych. Jeśli natomiast dotyczy rozpływu prądów lub rozkładu napięć w układzie, to mówimy o ujęciu sieciowym i metodach sieciowych. Typ sygnałów determinuje ponadto formalizm matematyczny analizy.
Zajmować się będziemy układami o stałych skupionych, liniowymi i stacjonarnymi (układami SLS) i w stosunku do nich rozważymy obie metody. Ujęcie zaciskowe wykorzystuje takie klasyczne narzędzia jak metodę zamiany źródeł, metodę superpozycji lub metody źródeł zastępczych. Ujęcie sieciowe opiera się bezpośrednio na zapisie praw Kirchhoffa i równaniach elementowych.
W analizie układów nieliniowych (układów SNS) nie mają zastosowania narzędzia i sposoby wymienione wyżej. Tylko w nielicznych przypadkach, gdy charakterystyki elementów nieliniowych opisują się prostymi funkcjami maja zastosowanie metody analityczne. Częściej konieczne staje się użycie metod graficznych bądź też numerycznych i umożliwiają uzyskanie jedynie przybliżonych rozwiązań.
Przedmiotem rozważań w tym rozdziale będą metody analizy skupionych i stacjonarnych układów prądu stałego tzn. takich, w których wszystkie pobudzenia oraz wszystkie prądy i napięcia są stale w czasie w przedziale t Î (-¥ ,+¥).